Wat zijn de belangrijkste oppervlakteactieve stoffen van alkylpolyglycosiden die gewoonlijk worden gebruikt?

2019-01-02 10:05:06

De chemische modificatie aan het oppervlak is om het oppervlak van de deeltjes plaatselijk te bekleden door chemische reactie of chemische adsorptie van het oppervlak van de anorganische poederdeeltjes om de oppervlaktemodificatie te voltooien.

Liu Wei et al. behandelde SiC ultrafijne deeltjes met oppervlakteactieve polyethyleenglycol. De moleculaire keten van polyethyleenglycol werd gemodificeerd op het oppervlak van SiC-deeltjes om te werken als een sterische barrière om te voorkomen dat vaste SiC-deeltjes opnieuw aggregeren. Nadat het SiC-poeder met onregelmatige vorm of agglomeratie is behandeld met oppervlakteactieve stof, wordt de lange moleculaire keten van de oppervlakteactieve stof geadsorbeerd op de oppervlaktedefecten en loshangende bindingen van de deeltjes, die de desintegratie van de grote deeltjes of geagglomereerde deeltjes versnellen, en is gunstig voor de dispergeerbaarheid van de SiC-deeltjes verbeteren.

Zhou Jigao et al. gemodificeerd het oppervlak van nano-zirconia poeder met adipinezuur en stearinezuur. De resultaten toonden aan dat de carboxylgroep (-COOH) in adipinezuur en stearinezuur en de hydroxylgroep op het oppervlak van nano-zirkoniumoxidedeeltjes (OH) een veresteringsreactie vergelijkbaar met een zuur en een alcohol optreedt, en een monomoleculaire film wordt gevormd op het oppervlak daarvan, en het aan het oppervlak gemodificeerde nano-zirkoniumoxidepoeder wordt omgezet van een polariteit naar een niet-polariteit. Tegelijkertijd, omdat de adsorptie van de monomoleculaire film op het oppervlak van het poeder de interactiekracht tussen de poeders vermindert (inclusief de intermoleculaire kracht en de mechanische scharnierkracht), wordt de wrijvingsweerstand tijdens de stroom van het poeder verlaagd, daardoor verbetering van de vloeibaarheid van het poeder. .

Algemeen gebruikte oppervlakteactieve alkylpolyglucosiden zijn voornamelijk koppelingsmiddelen, hogere vetzuren en zouten daarvan, onverzadigde organische zuren en siliconen. Koppelingsmiddelen zijn gewoonlijk gebruikte minerale oppervlakteactieve stoffen.

Kristalagglomeratie verwijst naar het fenomeen dat een kristal verandert van een losse toestand in een briket. De agglomeratie verslechtert de vloeibaarheid van de kristaldeeltjes en beïnvloedt direct de prestaties van het product. De toevoeging van een sporenhoeveelheid van een oppervlakte-actief middel aan de oplossing tijdens de kristallisatie van het product kan effectief de agglomeratie van het product voorkomen. Het werkingsmechanisme is als volgt: (1) De oppervlakteactieve stof komt het kristallisatiesysteem binnen en vormt een wikkelfolie op het oppervlak van het kristal om mechanische scheiding tussen de kristalkorrels te veroorzaken; 2 adsorberen op het oppervlak van het kristal om een hydrofobe laag te vormen, waardoor vochtuitwisseling tussen het kristal en de atmosfeer wordt voorkomen; De oppervlaktespanning van de oplossing verandert de interfacecontacthoek tussen de vaste stof en de vloeistof, zodat de adsorptiekracht van het kristal op de capillair van de oplossing wordt verminderd; 4 deel te nemen aan het kristalproductieproces, de relatieve groeisnelheid van elk kristalvlak te veranderen, de kristalgewoonte van de deeltjes te verbeteren en de kristalinterfacenergie te verminderen, waardoor de kristalmorfologie verandert. Een alkylsulfonaat en een tussenproduct daarvan, alkylsulfonylchloride, alkylbenzeensulfonaat, natrium-p-tolueensulfonaat, natriumvetzuur, enz., Kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt als antiklontermiddel voor kristalproducten.