Alkylpolyglycosiden voor onderdompeling in water zijn meestal anionisch en niet-ionisch

2018-11-07 10:23:33

In de afgelopen jaren, met de snelle ontwikkeling van de bruiningsindustrie, zijn de variëteit en productie van lederen producten toegenomen, en de cijfers verbeteren voortdurend. De vraag naar hulpstoffen bestaande uit oppervlakteactieve stoffen neemt ook toe en dergelijke materialen zijn een onmisbaar materiaal geworden voor de leerindustrie. Over het algemeen is de hoeveelheid leerchemicaliën klein in vergelijking met het gewicht van leer, maar het speelt een directe en doorslaggevende rol in de kwaliteit van lederen producten. Met name oppervlakteactieve stoffen zijn door hun unieke structuur en eigenschappen een belangrijke variëteit of belangrijk onderdeel van leerchemicaliën geworden en hebben een onvervangbare rol. Tijdens het proces worden de uitgebreide prestaties en het applicatie-effect van andere chemische materialen verbeterd; en de vermindering van de uitstoot van verontreinigende stoffen en het uiterlijk en de interne kwaliteit van hoogwaardige leerproducten hebben ook duidelijke effecten.

Afhankelijk van de rol van het oppervlakteactieve alkylpolyglycoside in het bruiningsproces, kan het worden verdeeld in drie soorten: het kan worden gebruikt als een hulpstof en de hoofdfunctie ervan is om verschillende chemische materialen te helpen effectievere effecten op de huid uit te oefenen of de blanco. Bevochtigen, dispergeren, dispergeren en absorberen; kunnen als functionele hulpstoffen worden gebruikt. Deze oppervlakteactieve stoffen kunnen leervormende functies verlenen, zoals anticorrosie, waterafstotend, aangroeiwerend, glanzend of handgevoel; en een uitgebreid oppervlak met twee kenmerken. Actieve middelen, zoals zowel om dispersiepenetratie, stabiliteit van de emulsie te vergemakkelijken, worden zelf gemakkelijk geabsorbeerd door het leer en verbeteren bepaalde functies van het leer.

Oppervlakteactieve stoffen worden, naast dat ze alleen worden gebruikt, meestal gebruikt in combinatie met andere chemische materialen. Onderdompelen is het proces waarbij de gedroogde, geconserveerde en opgeslagen grondstof in een gootsteen of een vat met water wordt gedrenkt. Het doel is om de huid met water te vullen en het vochtverlies tijdens het drogen, bewaren en bewaren, tijdens het wassen en pellen te herstellen. Vuile vuil en conserveermiddelen, oplossen wat oplosbaar eiwit in de huid, losse collageenvezels. De toevoeging van wateronderdompelingshulpmiddelen tijdens onderdompeling kan de onderdompelingstijd verkorten. Oppervlakteactieve stoffen voor onderdompeling in water zijn meestal anionisch en niet-ionisch. Vanuit het oogpunt van praktische toepassing is de wateronderdompelingshulp van het anion-oppervlakteactieve middel niet zo effectief als niet-ionisch. Kationogene oppervlakteactieve stoffen worden ook gebruikt in wateronderdompelingsprocessen, voornamelijk met behulp van hun bacteriedodende en antiseptische eigenschappen. Het oppervlaktewaterbevattende wateronderdompelingshulpmiddel kan op elk ondergedompeld water worden aangebracht en de algemene hoeveelheid is van 0,3% tot 1,0% van het oorspronkelijke tarragewicht.

Ontvetten verwijdert de olie van het huidoppervlak en de talgklieren. Het ontvettende effect houdt rechtstreeks verband met de effecten van bruinen, verven en vetten. De impact op de kwaliteit van lederen producten is ook geweldig. Wanneer het leer ontvet is, is het anders dan het algemene weefsel omdat de olie in de huid voornamelijk aanwezig is in de vrije vetcellen en de talgklieren.

Bij het ontvetten moet het, nadat het ontvettingsmiddel de huid is binnengedrongen, ook in de vetcellen of de vetklieren doordringen om het vet te emulgeren en op te lossen en het vet naar de oplossing terug te brengen. Daarom moet de ontvetter goede permeabiliteit, emulgerende, decontaminerende en waseigenschappen hebben. Vooral voor vetcellen en vetweefsel om een ​​sterke penetratie te hebben. Daarom is de hoofdcomponent van de ontvetter voor leer een oppervlakteactieve stof en een anionische en niet-ionische oppervlakteactieve stof. Gezien de noodzaak om in verschillende processen te ontvetten, is het ook vereist dat de ontvetter een bepaalde zuur- en alkali-resistentie heeft. Tests hebben aangetoond dat niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen een beter ontvettingseffect hebben dan anionische oppervlakteactieve stoffen.